Stanisława Leszczyńska - „Mateczka”

Stanisława Leszczyńska (urodzona 8 maja 1896 w Łodzi, zmarła 11 marca 1974 tamże) – polska położna osadzona w obozie Auschwitz, wolontariuszka nazywana „Mateczką” oraz Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

W 1916 wyszła za mąż za Bronisława Leszczyńskiego i razem z nim zamieszkała w Warszawie. Tam też Stanisława rozpoczęła naukę w Szkole Położniczej. Razem z mężem doczekali się czwórki dzieci: Sylwii, Bronisława, Stanisława i Henryka. Gdy wybuchła II Wojna Światowa, rodzina Leszczyńskich zaangażowała się w pomoc Żydom, przez co została aresztowana w nocy z 19 na 20 lutego 1943. Stanisława wraz z córką zostały osadzone w więzieniu kobiecym przy ul. Gdańskiej, natomiast ojciec z synami w więzieniu przy ul. S. Sterlinga. Stanisława oraz jej córka Sylwia, po śledztwie i wyroku, zostały wywiezione do KL Auschwitz (podobóz Birkenau) 17 kwietnia 1943.

Od 1942 do pierwszej połowy 1943 roku ciężarne kobiety przybywające do obozu kierowano prosto do komór gazowych lub mordowano je za pomocą zastrzyków fenolowych. Leszczyńska podjęła się zajęcia położnej w Birkenau, tym samym sprzeciwiając się wyraźnym rozkazom władz obozowych w kwestii unicestwiania noworodków. W swych publikacjach wspomina, iż Schwester Klara i Schwester Pfani zabierały dzieci matkom i topiły je w beczkach, wszystkie bez wyjątku. Szacuje się, że siostry zabiły około 1500 noworodków.

Od połowy 1943 roku nowo narodzone dzieci przestano zabijać, a w 1944 roku powstały nawet przeznaczone specjalnie dla nich baraki. Znajdowały się na terenie obozu Auschwitz Birkenau II w sektorze BIIe.

Stanisława Leszczyńska przyjmowała porody na przewodzie kominowym biegnącym wzdłuż baraku. Zamiast sterylnego prześcieradła dysponowała brudnym kocem, który aż ruszał się od wszy. Mimo to udało jej się osiągnąć niesamowite rezultaty – jej położnice i przyjęte przez nią na świat dzieci nie umierały.Krzepiła cierpiących, okazując im miłość i zrozumienie. Dzieliła się jedzeniem, zubożając swoją mizerną porcję. Nic nie było od niej dalsze niż bezradność i strach.

Nasza bohaterka zdołała odebrać z powodzeniem wszystkie porody, jakie prowadziła! Oszacowanie liczby dzieci, jakie dzięki niej przeżyły, jest obecnie niemożliwe. Szacuje się, iż była to liczba około 3000 osób, ale wziąwszy pod uwagę długość jej pobytu w Brzezince i dane świadków mówiące często o kilku porodach odbieranych jednocześnie, narodzin tych mogło być więcej.

Latem 1943, na polecenie obozowego naczelnego lekarza SS, doktora J. Mengele, urządzono w sektorze BIIe ogródek dziecięcy, Kindergarten, pełniący rolę żłobka i przedszkola zarazem, z placem zabaw wyposażonym w karuzelę, piaskownicę i huśtawki. Dzieci z Kindergarten były obiektem doświadczeń doktora Mengele.

Stanisława Leszczyńska funkcję położnej w Auschwitz pełniła aż do wyswobodzenia obozu. Przeżyło je trzydzieścioro dzieci, którym pomogła przyjść na świat. Podczas ewakuacji ukryła się z córką między najciężej chorymi kobietami, by móc się nimi i ich dziećmi opiekować. Pracowała aż do 2 lutego, czyli do chwili, gdy pieczę nad położnicami i noworodkami przejął Czerwony Krzyż.

W obozie Auschwitz-Birkenau ,wraz z córką, spędziła 668 dni.

Po wojnie wróciła do Łodzi, gdzie do połowy lat 50-tych nadal pracowała jako położna. W 1957 roku ukazała się relację z jej pracy w obozie – „Raport położnej z Oświęcimia”. W 1970 roku doszło do niezwykłego spotkania z matkami z Oświęcimia i ocalonymi dziećmi.

Stanisława Leszczyńska zmarła 11 marca 1974 na nowotwór. Pogrzeb odbył się na łódzkim cmentarzu św. Rocha przy ulicy Zgierskiej na Radogoszczu. W 1996 jej szczątki zostały przeniesione do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP.

Polecam w tej tematyce publikacje:

„Raport położnej z Oświęcimia”, Stanisława Leszczyńska
„Akuszerka Stanisława Leszczyńska”, Garlacz, Rosomak
„Anioł życia z Auschwitz”, Nina Majewska-Brown