Pierwszy masowy transport do obozu zagłady w Bełżcu

17 marca 1942 do nowo utworzonego przez Niemców obozu zagłady w Bełżcu przybywają pierwsze masowe transporty Żydów z gett w Lublinie i Lwowie.

Ten dzień uznaje się również z rozpoczęcie tzw. "Akcji Reinhardt" (Einsatz Reinhardt, Aktion Reinhardt), podczas której Niemcy rozpoczęły fizyczną eksterminację Żydów zamieszkujących Generalne Gubernatorstwo. Plan zakładał wymordowanie w obozach śmierci około 3 000 000  Żydów z Generalnego Gubernatorstwa i Okręgu Białostockiego, którzy w większości zostali osadzeni w gettach utworzonych przez Niemców na okupowanym terytorium Polski. Do obozu zagłady w Bełżcu trafiali głównie Żydzi z gett w: Lublinie, Lwowie, Rzeszowie, Krakowa oraz pozostałych terenów Generalnego Gubernatorstwa i dystryktu Galicja.

Bełżec leżał na granicy 3 dystryktów: Lubelskiego, Galicyjskiego i Krakowskiego. Posiadał rozbudowaną strukturę kolejową. Zdecydowana większość transportów Żydów, które przybywały na śmierć do niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady w Bełżcu, przyjeżdżała właśnie koleją. W późniejszym czasie do Bełżca deportowano także Żydów z Niemiec, Austrii, Czech i Słowacji.

Na wzór obozu w Bełżcu wybudowano kolejne ośrodki natychmiastowej zagłady – obozy w Sobiborze i Treblince, a pierwszy komendant obozu, Christian Wirth, został parę miesięcy później powołany na stanowisko inspektora obozów zagłady akcji „Reinhardt”