Rampa nr 3 - Auschwitz Birkenau

Rampa nr 3 - znajdowała się na terenie bezpośrednio na terenie obozu Auschwitz II Birkenau. Została uruchomiona w maju 1944 w związku z planowanym przybyciem transportów węgierskich Żydów. Tory kolejowe wzdłuż rampy biegły aż do komór gazowych i krematoriów nr II i III.

Szacuje się, że od połowy maja 1944 na rampę przybyło ponad pół miliona osób, wśród nich głównie: Żydzi węgierscy, powstańcy warszawscy, Żydzi z likwidowanego łódzkiego getta, część transportów z getta w Terezinie i ze Słowacji oraz więźniowie innych obozów, np. Majdanek czy Plaszów.

Po przybyciu na miejsce, więźniowie byli dzieleni na dwie grupy. Pierwszą stanowiły kobiety z dziećmi, a drugą mężczyźni i starsi chłopcy. Grupy wybierali lekarze i personel obozowy. Podczas Akcji Węgierskiej wybierano małe grupy więźniów zdolnych do pracy. Resztę deportowanych (średnio 80% transportu), tj. dzieci do lat 14, osoby starsze, osoby chore kierowano bezpośrednio do komór gazowych. Czasami zdarzało się, że zabijano w ten sposób całe transporty, bez selekcji.

Jednym z lekarzy, który dokonywał selekcji był dr Josef Mengele (znany jako „Anioł Śmierci”). Wraz z esesmanami szukał ofiar do swoich eksperymentów. Szczególnie interesowały go bliźniaki i osoby niskorosłe, nad którymi prowadził badania pseudomedyczne - m.in. nad ciążami mnogimi, dziedziczeniem i cechami rasowymi.

Skradziony majątek ofiar trafiał do magazynów zwanych „Kanadą”, ulokowanych po zachodniej stronie obozu, a następnie był wysłany w głąb III Rzeszy.