Eichmann - koordynator ostatecznego rozwiązania

Adolf Eichmann (urodzony 19.03.1906 w Solingen, zmarły 31.05.1962 w Ramli) – funkcjonariusz SS w stopniu podpułkownika pochodzenia austriackiego, jedna z kluczowych postaci „Ostatecznego Rozwiązania” i jeden z głównych koordynatorów akcji „Reinhardt”.

W kwietniu 1932 wstąpił do austriackiej partii nazistowskiej i otrzymał numer członkowski 899 895. W 1933 Eichmann przybył do Bawarii, gdzie działał w sekcji motorowej, przechwytując nazistów uciekających z Austrii do Bawarii. W styczniu 1934 został przeniesiony do Legionu Austriackiego, do Dachau pod Monachium. Przechodził szkolenie wojskowe i indoktrynację ideologiczną. We wrześniu wstąpił do SD, która była wtedy mało znaczącą pomocniczą organizacją skupiającą inteligencję, przez co bezpośrednio poznał Reinharda Heydricha. Przechodził kolejne szkolenia, po których został przeniesiony do sekcji masońskiej SD.

W 1938 Eichmann powrócił do Austrii, która została anektowana do III Rzeszy. Założył prototypowe Żydowskie Centralne Biuro Emigracyjne. Żydzi byli pozbawiani mienia i zmuszani do emigracji, mając tylko drobne oszczędności. Alternatywą dla nich była śmierć z ręki Gestapo. Eichmann szerzył terror, swym zachowaniem wzbudzając popłoch wśród podlegających mu żydowskich urzędników.

Po wybuchu wojny w 1939 głównym zadaniem Eichmanna stało się usunięcie Żydów z III Rzeszy i Protektoratu Czech i Moraw. Eichmann zainicjował „projekt Nisko”, który swymi korzeniami sięgał do zmutowanych idei syjonistycznych. Zamierzał utworzyć żydowską kolonię w dystrykcie lubelskim, w nowo powstałym Generalnym Gubernatorstwie. Zadanie polegało na przesiedleniu kilku tysięcy Żydów z Ostrawy, Wiednia i Katowic.

20 stycznia 1942, na konferencji w Wannsee, Eichmann przygotował statystyki i przemówienie dla szefa SD. Był także protokolantem i jedną z osób, które razem z Heydrichem oraz szefem gestapo Heinrichem Müllerem nakreśliły plan Ostatecznego Rozwiązania.

W 1944 został oddelegowany do Budapesztu, skąd rozpoczęła się inwazja na Węgry. Węgry pozostały jednym z nielicznych krajów, gdzie akcja „Reinhardt” nie była realizowana. W momencie inwazji na Węgrzech przebywało ok 720 000 Żydów, z czego ok 430 000 zostało w krótkim czasie deportowanych do Auschwitz-Birkenau. Szacuje się, że około 80% zostało skierowanych bezpośrednio do komór gazowych, zaraz po przybyciu do obozu.

Po wojnie udało mu się ukryć swoją tożsamość. Dzięki pomocy Watykanu w 1946 wyemigrował do Argentyny. Został wytropiony i rozpoznany, a następnie porwany przez agentów Mossadu. Odurzony narkotykami, został przetransportowany do Izraela 22 maja 1960 roku.

W 1961 został uznany winnym i skazany na karę śmierci. Postawiono mu, między innymi, następujące zarzuty: zbrodnie przeciwko ludności żydowskiej, zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie wojenne przeciwko Żydom, zbrodnie przeciwko innym narodowościom, przynależność do zbrodniczych organizacji (SS/SD).

Zobacz również: 11 kwietnia 1961 rozpoczął się proces Adolfa Eichmanna