Ilse Koch - Suka z Buchenwaldu

Margarete Ilse Koch (z domu Köhler) – (ur. 22 września 1906 w Dreźnie, zm. 1 września 1967 w Aichach) - niemiecka nadzorczyni (SS-Aufseherin) w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym Buchenwald. Zbrodniarka wojenna, jedna z najbardziej sadystycznych nadzorczyń, zanana również z obsesji na punkcie ludzkiej skóry, z której wykonywano dla niej m.in. rękawiczki czy torebki. Znana jako “suka z Buchenwaldu” lub “wiedźma z Buchenwaldu”.

Ilse w 1932 roku wstąpiła do NSDAP (nr legitymacji 1130836), gdzie pracowała m.in. jako sekretarka i maszynistka. 25 maja 1936 wyszła za mąż za Karla Otto Kocha, który w 1937 został powołany na stanowisko nowo utworzonego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Buchenwald. Razem z mężem zamieszkali w willi nieopodal obozu, a Ilse z biegiem czasu awansowała na stanowisko głównej nadzorczyni obozu kobiecego. W latach 1938-1941 urodziła trójkę dzieci. Kochała konie. Specjalnie dla niej wybudowano w Buchenwaldzie halę do jazdy konnej. Ilse udawała się również na przejażdżki po obozie, tratując i biczując przypadkowych więźniów.

Żona komendanta miała także obsesję na punkcie ludzkiej skóry, a szczególnie tej przyozdobionej tatuażami. Często kazała rozbierać się więźniom do naga i przeprowadzała "selekcje", poszukując więźniów z tatuażami. Wybranego więźnia uśmiercano najczęściej zastrzykiem, a następnie zdzierano z niego skórę, z której szyto rękawiczki, torebki, oprawiano książki. Ze skóry wykonywano abażury do lamp, a willę przyzdabiały wypreparowane czaszki zabitych więźniów.

W 1941 Karl Koch został przeniesiony na stanowisko nowopowstałego obozu koncentracyjnego KL Lublin (Majdanek). Ilse pozostała w Buchenwaldzie, gdzie miała romans m.in. z Arthurem Florstedt (późniejszym komendantem obozu na Majdanku) oraz Waldemarem Hovenem, głównym lekarzem Buchenwaldu. Ilse była dewiantką seksualną. Organizowała liczne orgie z esesmanami oraz ich żonami, zmuszała więźniów do gwałcenia więźniarek na jej oczach, a sama przechadzała się po obozie półnaga lub w skąpym stroju, prowokując więźniów do kontaktu wzrokowego, który niejednokrotnie kończył się dla nich śmiercią. Za jej zachowania o podłożu seksualnym była niejednokrotnie dyscyplinowana przez SS.

W sierpniu 1943 Ilse oraz Karl Koch zostali aresztowani przez SS pod zarzutem korupcji, potrójnego morderstwa i przywłaszczenia mienia pochodzącego od więźniów osadzonych w obozie. Ostatecznie w grudniu 1944 Ilse Koch została uniewinniona, jednak jej mąż został uznany za winnego i stracony na początku kwietnia 1945.  30 czerwca 1945 Ilse została aresztowana przez wojska amerykańskie, a następnie w 1947 została - jako jedyna kobieta - postawiona przed sądem. Została oskarżona w procesie buchenwaldzkim, który odbył się w Dachau.  Za przestępstwa przeciwko ludzkości skazano ją na karę dożywocia, którą wkrótce zamieniono na 4 lata więzienia, m.in z powodu tego, iż w trakcie pobytu w areszcie Ilse zaszła w ciążę.

Pod koniec 1949 została ponownie postawiona przed państwowym trybunałem bawarskim, a następnie 15 stycznia 1951 sąd w Augsburgu skazał ją na wyrok  dożywotniego więzienia. Wielokrotnie wnosiła o rewizję wyroku, a nawet o ułaskawienie. Sąd za każdym razem odrzucał jej wnioski. Ostatecznie 1 (niekróre źródła podają że 2) września 1967 Ilse Koch powiesiła się na prześcieradle w swej celi w więzieniu w Aichach.