W piątek 13 kwietnia 1945, wykonano poniższe zdjęcia. Ukazują onr uwolnienie więźniów z pociągu, który parę dni wcześniej wyruszył z niemieckiego obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen. Zdjęcia zostały zrobione przez majora Clarence'a L. Benjamina z amerykańskiej armii, w pobliżu miejscowości Magdeburg w Niemczech

W Międzynarodowy Dzień Romów pamiętajmy również o kilkuset tysiącach Romów i Sinti, którzy zostali zamordowani przez Niemców i kolaborantów podczas II wojny światowej.  

Po rozpoczęciu operacji Barbarossa w czerwcu 1941 i początkowych sukcesach militarnych niemieckiej armii na froncie wschodnim, do niemieckiej niewoli trafiło tysiące jeńców radzieckich.

Niespełna 3 miesiące po objęciu przez Adolfa Hitlera stanowiska kanclerza Niemiec, na rozkaz Heinricha Himmlera, 30 km na północny zachód od Monachium, w miejscowości Dachau powstał pierwszy obóz koncentracyjny nazistowskiego reżimu.

17 marca 1942 do nowo utworzonego przez Niemców obozu zagłady w Bełżcu przybywają pierwsze masowe transporty Żydów z gett w Lublinie i Lwowie.

13 i 14 marca 1943 Niemcy przystąpili do ostatecznej likwidacji getta w okupowanym Krakowie. Rozkaz likwidacji wydał Wilhelm Haase, a akcję likwidacyjną nadzorował komendant niemieckiego obozu Plaszow, Amon Goeth.

Pole nr 1 to najstarsza część niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady "Majdanek"  (KL Lublin - oficjalna nazwa) założonego przez Niemców w 1941 na obrzeżach miasta Lublin, w dzielnicy Majdan Tatarski.

3.03.1943 – Wydano rozkaz transportu 5000 polskich więźniów politycznych z obozu Auschwitz do pięciu niemieckich obozów koncentracyjnych w głąb Rzeszy.

Irmfried Eberl (ur. 8 września 1910, zm. 16 lutego 1948) – austriacki nazista, oficer SS w stopniu SS Untersturmführer, lekarz, doktor nauk medycznych, jeden z głównych uczestników akcji T4, pierwszy komendant niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady w Treblince, kierownik eutanazji ośrodka w Bernburgu.

Rzeźba torów kolejowych - monument wykonany z torowisk kolejowych, podkładów, kamieni oraz betonu. Symboliką nawiązuje on do bocznicy, na której zatrzymywały się pociągi z deportowanymi do obozu ofiarami.

Margarete Ilse Koch (z domu Köhler) – (ur. 22 września 1906 w Dreźnie, zm. 1 września 1967 w Aichach) - niemiecka nadzorczyni (SS-Aufseherin) w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym Buchenwald. Zbrodniarka wojenna, jedna z najbardziej sadystycznych nadzorczyń, zanana również z obsesji na punkcie ludzkiej skóry, z której wykonywano dla niej m.in. rękawiczki czy torebki. Znana jako “suka z Buchenwaldu” lub “wiedźma z Buchenwaldu”.

Gross-Rosen - 14 lutego 1945 r nastąpiło wyzwolenie niemieckiego obozu koncentracyjnego. W lutym 1945, z powodu zbliżającego się frontu wschodniego, podjęto decyzję o ewakuacji obozu.

Stanisław Kaszyński był polskim urzędnikiem samorządowym i społecznikiem w okresie II RP oraz wieloletnim sekretarzem gminy Chełmno. Był człowiekiem wykształconym, szanowanym i lubianym przez mieszkańców, ale potajemnie współpracował także z Polskim Państwem Podziemnym. W rejonie tym działały oddziały Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej (od 1942).

W czasie II wojny światowej obiekt pełnił funkcję punktu przeładunkowego żywności i surowców przeznaczonych dla ludności i zakładów pracy łódzkiego getta, jak i miejsce, do którego przybywali deportowani Żydzi, głównie z Europy zachodniej oraz południowej.

Z okazji 76 rocznicy wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau oraz Międzynarodowego Dnia Pamięci Ofiar Holokaustu, przygotowałem prezentację złożoną z nocnych zdjęć wykonanych na terenie Auschwitz I, Auschwitz II-Birkenau oraz Auschwitz III-Monowitz. Zapraszam do Wystawy Online "Auschwitz - Cicha Noc, Śmierci Noc".

W dniu 25 stycznia o godzinie 5:00 komendant niemieckiego obozu koncentracyjnego Stutthof wydał rozkaz ewakuacji części więźniów obozu. W rozkazie był również zapis, iż w przypadku prób ucieczki, jak i w przypadku niemożności kontynuowania marszu lub jego opóźnienia, należy użyć broni palnej.

Godzinę przed wydaniem rozkazu zgromadzonych więźniów poddano selekcji i zaczęto formować pierwsze kolumny ewakuowanych więźniów. W ekstremalnych warunkach styczniowego mrozu, przy temperaturach sięgających -20 stopni i w śniegu, obóz zaczęły opuszczać pierwsze kolumny więźniów. Liczącą od 700 do 1 600 więźniów kolumnę eskortowało około 40 esesmanów, a kolumnę liczącą około 900 więźniarek - 15 esesmanów oraz nadzorczynie.

W dniach 25 i 26 stycznia z obozu Stutthof w kierunku Lęborka, który był celem ewakuacji, wymaszerowało łącznie około 11 500 z 23 984 więźniów osadzonych w głównym obozie. Według założeń, kolumny miały dziennie pokonywać około 20-30 km i dotrzeć do celu 1 lutego 1945. W rezultacie żadna z kolumn nie dotarła do celu. Marsz był opóźniony z powodu wycofujących się wojsk Wehrmachtu. Niejednokrotnie marsze odbywały się również w nocy. Ostatecznie, ewakuowane kolumny docierały do tzw. obozów ewakuacyjnych w miejscowościach; Gęś, Krępa Kaszubska, Tawęcino,Rybno, Nawicz, Łówcz, Gniewino, Toliszek w dniu 1 lutego.

Z 11 500 więźniów, około 2000 podjęło próbę ucieczki, a około 2 000 zostało zabitych lub zmarło z powodu mrozu, głodu lub choroby.

Była to pierwsza część ewakuacji obozu głównego, w obozie pozostało bowiem około 12 500 więźniów, a tysiące w funkcjonujących jeszcze podobozach.

21 stycznia 1945 rozpoczęła się ewakuacja obozu Arbeitslager Blechhammer. Był to największy podobóz należący do kompleksu KL Monowitz (wcześniej KL Auschwitz III). Około godziny 11-tej odbył się ostatni apel, na którym zarządzono ewakuację obozu.

W dniu 20 stycznia 1942, w willi położnej przy Grossen Wannsee 56/58 na skraju jeziora Wannsee w dzielnicy Berlina, odbyła się konferencja, na której zapadł szereg decyzji związanych z tzw. „ostatecznym rozwiązaniem kwestii żydowskiej”.

W dniach od 17 do 21 stycznia miała miejsce ewakuacja niemieckich nazistowskich obozów Auschwitz I, Auschwitz II Birkenau oraz KL Monowitz (Auschwitz III). Na dzień 17 stycznia stan liczbowy więźniów kompleksu obozowego Auschwitz liczył 67 012 więźniów (Auschwitz I i Auschwitz II Birkenau: 31 874; KL Monowitz: 35 118). 

W nocy z 17 na 18 stycznia 1945 zarządzono ewakuację niemieckiego obozu Kulmhof (Chełmno nad Nerem). Esesmani, pod dowództwem Hansa Bothmanna, rozpoczęli likwidację ostatnich żyjących więźniów. Ostatnich 47 więźniów było przetrzymywanych w spichlerzu na terenie Chełmna. Wśród nich byli rzemieślnicy oraz osoby odpowiedzialne za zacieranie śladów zbrodni.

14 stycznia 1945 nastąpiła ostateczna likwidacja niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Plaszow. W mroźny styczniowy dzień, grupa ponad 600 ostatnich więźniów (w tym około 150 kobiet) wymaszerowała pieszo pod eskortą SS w kierunku obozu Auschwitz.

Rampa nr 3 - znajdowała się na terenie bezpośrednio na terenie obozu Auschwitz II Birkenau. Została uruchomiona w maju 1944 w związku z planowanym przybyciem transportów węgierskich Żydów. Tory kolejowe wzdłuż rampy biegły aż do komór gazowych i krematoriów nr II i III.

W trzech niemieckich nazistowskich obozach zagłady, utworzonych w ramach akcji Reinhard, funkcjonowały praktycznie takie same komory gazowe. Wszystkie swoim wyglądem nawiązywały do żydowskich łaźni rytualnych, zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz. Wszystkie znajdowały się w oddzielonej i zamaskowanej strefie nr III, tzw. strefie śmierci, obozie nr 3 lub obozie umarłych.

24 grudnia 1940 miała miejsce pierwsza Wigilia w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym KL Auschwitz. Na placu apelowym ustawiono świąteczną choinkę oświetloną elektrycznymi lampkami, a pod drzewkiem zostały ułożone ciała więźniów, którzy ponieśli śmierć podczas pracy lub zamarzli na apelu.

Sonderbehandlung - zagazowanie przez Niemców więźniarek w wagonach kolejki wąskotorowej w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof.

Rampa kolejowa w Sobiborze to jedna z nielicznych budowli, która zachowała się na terenie funkcjonującego w latach 1942–1943 niemieckiego obozu zagłady.

13 grudnia 1945 roku w więzieniu Hameln w Niemczech stracono 11 osób (w tym 3 kobiety) skazanych na śmierć za zbrodniczą działalność w niemieckim obozie koncentracyjnym Bergen-Belsen.

11 grudnia 1942 na terenie getta Litzmannstadt (getta łódzkiego) utworzono obóz prewencyjny dla młodych Polaków - Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt. Do obozu kierowano dzieci i młodzież w wieku od 2 do 16 lat.

8 grudnia 1941 zainicjowano działalność PIERWSZEGO niemieckiego obozu zagłady Kulmhof (Chełmno nad Nerem) pod kątem eksterminacji na przemysłową skalę. Był to pierwszy obóz utworzony tylko w jednym celu - masowej zagłady.

W odległości ok. 500m od niemieckiego obozu pracy przymusowej Treblinka I, w pobliskim Lesie Maliszewskim, znajduje się tzw. „miejsce straceń”. Spoczywają tutaj szczątki kilku tysięcy więźniów karnego obozu pracy, którzy zostali rozstrzelani lub zmarli z powodu nieludzkich warunków bytowych, wyniszczającej pracy, chorób, ran poniesionych podczas pracy, bądź złamania regulaminu obozowego.

Prostopadle do rampy, pomiędzy obozami BII C i BII D, znajduje się tzw. „Droga Śmierci”. Otoczona z dwóch stron wysokim na około 4 metry płotem z drutem kolczastym pod napięciem (360V / 400V), wytaczała drogę do krematoriów nr 4 i 5, znajdujących się w najbardziej na zachód wysuniętej części największego niemieckiego obozu zagłady.

W dniu 17 listopada 1943 ostatecznie zlikwidowano niemiecki obóz zagłady w Treblince. Tego dnia rozstrzelano ostatnią grupę 25-30 więźniów z tzw. Restkommando, odpowiedzialną za rozbiórkę infrastruktury obozowej oraz zacieranie śladów zbrodni.

W dniu obchodzonego w Polsce Święta Niepodległości w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz rozstrzelano 151 osób. Była to też pierwsza masowa egzekucja wykonywana poprzez strzał w potylicę przy pomocy cichostrzelnej broni małokalibrowej. Egzekucja odbyła się pod "ścianą śmierci" na dziedzińcu Bloku 11, zwanego "Blokiem Śmierci".

3 listopada 1943 roku w obozie koncentracyjnym na Majdanku przystąpiono do tzw. akcji „Erntefest” („Dożynki”), podczas której Niemcy wymordowali przez rozstrzelanie ponad 18 000 więźniów żydowskich. Tamten dzień został nazwany przez więźniów „Krwawą środą”.

23 października 1943 do niemieckiego obozu Auschwitz Birkenau został skierowany transport 1800 polskich Żydów z Bergen-Belsen. Wszyscy deportowani mieli paszporty uprawniające do emigracji do Ameryki Południowej, które nabyli za dużą odpłatnością i aprobatą Gestapo.

14 października 1943 w niemieckim obozie zagłady w Sobiborze miało miejsce powstanie zbrojne więźniów Sonderkommando. Celem była ucieczka z obozu i uratowanie się przed śmiercią. W obozach zagłady, oprócz nadzorców SS i wachmanów ukraińskich, niewielka cześć więźniów była wyselekcjonowana z transportów w celu obsługi „machiny zagłady”.

13 października 1941 roku zapadła decyzja o budowie obozu zagłady w Bełżcu. W naradzie w Wilczym Szańcu uczestniczyli m.in. Heinrich Himmler oraz Odilo Globocnik, dowódca SS i Policji w dystrykcie lubelskim, któremu jurysdykcji miał podlegać obóz w Bełżcu. SS Sonderkomando Bełżec był pierwszym niemieckim obozem zagłady, który został utworzony na terenie Generalnego Gubernatorstwa oraz pierwszym gdzie zastosowano stacjonarne komory gazowe.

7 października 1944 więźniowie Sonderkommando zmuszani do pracy w krematoriach wzniecili największy bunt w historii niemieckiego obozu zagłady - Auschwitz-Birkenau. Więźniowie Sonderkommando mieli świadomość, że z powodu coraz mniejszej liczby nadchodzących transportów i bycia bezpośrednimi świadkami zbrodni wkrótce zostaną zabici przez Niemców.

W dniach 29-30 września 1941 w wąwozie Babi Jar w północno-wschodniej części Kijowa doszło do jednej z największych zbrodni II wojny światowej. Niemieckie oddziały Einsatzgruppen C, dokładnie oddział Sonderkommando 4a, przy wsparciu Batalionów Policji SD i SS oraz Ukraińskiej Policji Pomocniczej wspieranej przez Wehrmacht, rozstrzelały prawie 34 000 osób, głównie Żydów.

Obóz zagłady Sobibór (SS Sonderkommando Sobibór) – niemiecki nazistowski obóz zagłady utworzony w ramach akcji Reinhardt, w okolicy miejscowości Sobibór niedaleko rzeki Bug, na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Okres masowych mordów przypada na okres od kwietnia 1942 do października 1943.

2 września 1939, w miejscowości Sztutowo (niem. STUTTHOF), 36 km od Gdańska, utworzono pierwszy Niemiecki obóz koncentracyjny w obecnych granicach państwa polskiego, zwany później Konzentrationslager Stutthof. Pierwszy transport liczył około 150 więźniów, Polaków aresztowanych 1 września 1939.

Stacja kolejowa Treblinka - nieistniejący juz budynek stacji kolejowej, na której zatrzymywały się pociągi tuż przed wjazdem do obozu Treblinka II. Przez tę stację przechodziły transporty Żydów mordowanych w jednym z największych niemieckich obozów zagłady. Tu trafiła większość żydowskiej Warszawy, ale i transporty z całej okupowanej Europy.

W obozach koncentracyjnych i zagłady, Niemcy używali komór gazowych do masowej eksterminacji, głównie narodu żydowskiego, ale także Polaków, Sowietów, Romów, jak i więźniów deportowanych z praktycznie każdego okupowanego europejskiego kraju. Zanim Niemcy zaczęli eksterminację za pomocą najbardziej znanego gazu "Zyklon B", stosowanego w obozach Auschwitz, Majdanek, Stutthof, SS używało komór gazowych zasilanych tlenkiem węgla ze spalin silnika dieslowskiego / benzynowego.

14 sierpnia 1941 w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz, w podziemiach "bloku śmierci", został zabity ojciec Maksymilian Kolbe. Pod koniec lipca, podczas apelu, dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia, Franciszka Gajowniczka. Ostatecznie, po 15 dniach pobytu w celi bez jedzenia i picia, został uśmiercony zastrzykiem fenolu, a jego zwłoki spalono w Krematorium nr 1.

KL PLASZOW - "Hujowa Górka" - jedno z trzech miejsc straceń, które znajdowały się na terenie niemieckiego obozu koncentracyjnego (wcześniej pracy) Płaszów w Krakowie. Egzekucje, najczęściej poprzez rozstrzelanie, odbywały się tutaj regularnie od lata 1943 do początku 1944.

Z początkiem sierpnia 1942, w ramach wielkiej akcji "przesiedlenia na wschód”, nastąpiła likwidacja Domu Sierot w Warszawskim Gettcie. Najprawdopodobniej 6 sierpnia 1942 około 200 dzieci wraz ze swoim opiekunem, Januszem Korczakiem, i pracownikami Domu Sierot zostało wysłanych na śmierć do niemieckiego obozu zagłady w Treblince.

1 sierpnia 1942 - Operacja Reinhardt: Inspektorem obozów zagłady operacji Reinhardt został mianowany SS Sturmbannführer Christian Wirth (dotychczasowy komendant obozu w Bełżcu.) Od tego momentu Wirth nadzorował funkcjonowanie niemieckich obozów zagłady w Bełżcu, Treblince i Sobiborze.

Sonderkomando Bełżec był pierwszym niemieckim nazistowskim obozem zagłady utworzonym na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Budowę obozu rozpoczęto 31 października 1941, a ostatni więźniowie, po zatarciu śladów zbrodni, opuścili obóz 26 czerwca 1943. Według różnych szacunków i obliczeń przyjmuje się, że liczba ofiar obozu wyniosła około 450 000 osób.

Majdanek, a właściwie KL Lublin – niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady. Był największym obozem koncentracyjnym (uściślenie: nie największym zagłady) na terenie Generalnego Gubernatorstwa, który funkcjonował w latach 1941-1944. Przez niecałe 3 lata funkcjonowania do KL Lublin trafiło przynajmniej 150 000 więźniów różnych narodowości, z czego zginęło około 78 000.

Wilczy Szaniec to miasteczko bunkrów otoczone lasem, jeziorami i bagnami. To największa i najbardziej rozpoznawalna polowa kwatera dowodzenia Adolfa Hitlera, która była w użyciu od 1941 do 1945 roku. Wilczy Szaniec zlokalizowany jest w Gierłoży koło Kętrzyna. Te miejsce ma także związek historią obozów koncentracyjnych i obozów zagłady. 

Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady Gross-Rosen znajdował się obszarze administracyjnym państwa niemieckiego (III Rzeszy), nieopodal obecnej wsi Rogoźnica (nazwa powojenna) w województwie dolnośląskim. Jako niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny funkcjonował w latach w latach 1940-1945. Przez obóz w ciągu 5 lat przeszło około 125 tysięcy więźniów, z czego szacuje się, że 40 tysięcy zmarło. Obóz, w zależności od klasyfikacji, posiadał około 120 podobozów.

3 lipca 1944 z podobozu KL Auschwitz "Eintrachthütte", znajdującego się w Świętochłowicach, uciekło wykopanym tunelem 9 więźniów. Kopanie mierzącego 25 metrów tunelu rozpoczęto 2 maja. Jako narzędzia posłużyły dłuta oraz przemycony z huty pilnik. Wejście do tunelu znajdowało się w niewykończonym baraku, gdzie również rozrzucano wydrążoną ziemię.

Dokładnie 77 lat temu, 26.06.1943, grupę ostatnich więźniów żydowskich, którzy brali udział w zacieraniu śladów po obozie w niemieckim nazistowskim obozie zagłady w Bełżcu, deportowano do obozu zagłady w Sobiborze. Po przybyciu na miejsce wszczęli bunt na rampie obozowej, w konsekwencji czego zostali rozstrzelani.

23.06.1944, niemiecki nazistowski obóz zagłady Kulmhof (Chełmno Nad Nerem) wznowił działalność w zakresie eksterminacji. Tego dnia do obozu zagłady przybyło 561 Żydów z getta w Łodzi. Wszyscy zginęli zagazowani w ciężarówkach (Gas Vanach) w Lesie Rzuchowskim.

22 czerwca 1941 Niemcy oraz państwa z nimi sprzymierzone wypowiedziały wojnę Związkowi Radzieckiemu. Walki na froncie wschodnim, gdzie realizowano operację „Barbarossa”, były jednymi z najbrutalniejszych i najbardziej wyniszczających bitew II wojny światowej. Rozpoczęcie działań na wschodzie było również punktem zwrotnym w nazistowskim planie „rozwiązania kwestii żydowskiej”.

Plaszow (Płaszów) – niemiecki nazistowski obóz pracy przymusowej (niem. Zwangsarbeitslager Plaszow des SS- und Polizeiführers im Distrikt Krakau), później przekształcony w obóz koncentracyjny (niem. Konzentrationslager Plaszow bei Krakau), działający w latach 1942-1945 w Krakowie.

14.06 obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady. Data 14.06 nie jest przypadkowa, bowiem tego dnia do Auschwitz przybył pierwszy transport polskich więźniów z Tarnowa.

Konzentrationslager Stutthof był pierwszym i najdłużej istniejącym niemieckim nazistowskim obozem koncentracyjnym w obecnych granicach państwa polskiego. Został założony 2 września 1939, nieopodal miejscowość Sztutowo (Stutthof) i istniał tak długo, ile trwała wojna – 2077 dni. Jego wyzwolenie nastąpiło dopiero 9 maja 1945.

W październiku 1941, na rozkaz H. Himmlera, rozpoczęto budowę fili obozu Auschwitz (Stammlager – obóz macierzysty) w miejscowości Brzezinka (niem. Birkenau), oddalonej około 3 km od macierzystego obozu. Filię zwano Auschwitz Birkenau, Auschwitz II lub KL Birkenau.

Treblinka II był głównym nazistowskim niemieckim obozem zagłady na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Obok Bełżca i Sobiboru był trzecim ośrodkiem zagłady utworzonym w ramach operacji Reinhard. Obóz znajdował się niedaleko wsi Treblinka, około 80 km na północny wschód od Warszawy, przy głównej linii kolejowej Warszawa-Białystok.

4 czerwca 1942, osiem dni po zamachu, zmarł Reinhard Heydrich, niemiecki nazista w stopniu Obergruppenführera, oficer policji w stopniu generała; szef Służby Bezpieczeństwa w latach 1932–1939, Gestapo w latach 1934–1939, Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy w latach 1939–1942, prezydent Interpolu w latach 1940–1942, zastępca protektora Czech i Moraw w latach 1941–1942. Organizator konferencji w Wannsee i zbrodniarz hitlerowski będący jednym z głównych współodpowiedzialnych za Holocaust.

Auschwitz - niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i obóz zagłady, założony przez SS w kwietniu 1940 w miejscowości Oświęcim (około 30 km od Katowic/ 70 km od Krakowa). Początkowo funkcjonował jako obóz koncentracyjny dla polskich więźniów - inteligencji, wrogów ustroju nazistowskiego. W szczytowym okresie działalności Auschwitz I mieścił nawet do 20 000 więźniów.

TREBLINKA I - niemiecki nazistowski obóz pracy działający w latach 1941-1944, w lasach niedaleko miejscowości Treblinka (około 100 km od Warszawy). Treblinka jest głównie kojarzona z miejscem masowej zagłady, gdzie w latach 1942-1943 wymordowano, według danych szacunkowych, od 800 tysięcy do 1 miliona osób, głównie Żydów. Niewiele osób jednak wie, iż już od lata 1941 funkcjonował tam także karny obóz pracy.

Chełmno nad Nerem - SS-Sonderkommando Kulmhof to pierwszy niemiecki nazistowski obóz zagłady, budowę rozpoczęto jesienią 1941 roku w miejscowości  Chełmno nad Nerem. Funkcjonował do wiosny 1943 oraz krótko w latach 1944/45. Główne miejsce masowej zagłady ludności żydowskiej z Kraju Warty oraz więźniów łódzkiego getta. Szacunkowa liczna ofiar to około 200 000.

Operacja Anthropoid - 78 lat temu został przeprowadzony zamach na Reinharda Heydricha, w mojej ocenie jednej z najważniejszych osób odpowiedzialnych za Holocaust.

"Arbeitslager Blechhammer" był jednym z najstarszych obozów przymusowej pracy Żydów. Znajdował się w Sławęcicach na Górnym Śląsku. W okresie od 1 kwietnia 1944 do 26 stycznia 1945 wchodził w skład podobozów Auschwitz.

Lorenz Hackenholt - (urodzony 25 czerwca 1914 w Gelsenkirchen, data śmierci nieznana) – niemiecki nazista w stopniu SS-Hauptscharführer. Był członkiem załogi obozu koncentracyjnego Sachsenhausen oraz obozu zagłady w Bełżcu, w którym odpowiadał za funkcjonowanie komór gazowych. Zaprojektował także komory gazowe w obozach w Sobiborze i Treblince.

Po zakończeniu wojny większość członków SS-Wachmannschaften nie została ukarana za swoje zbrodnie. Część wyemigrowała do krajów anglosaskich (USA, Kanada, Wielka Brytania), gdzie wtopiła się w ukraińską diasporę.Wielu innych, w szczególności mających niemieckie korzenie, zamieszkało w Niemczech Zachodnich. Bardzo wielu „trawnikowców” powróciło po wojnie do ZSRR. Zwykle podawali się za wywiezionych do Niemiec robotników przymusowych.

9 maja 1945 został wyzwolony niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady Stutthof. Obóz został założony 2 września 1939, czyli dzień po wybuchu wojny. Przywódcy nazistowscy z Pomorza uwięzili i zabili w Stutthofie wiele osób polskiej narodowości, zgodnie z planami stworzonymi na lata przed wojną, w których Niemcy zakładali zgermanizować region Pomorza.

Amon Göth  (urodzony 11 grudnia 1908 w Wiedniu, stracony 13 września 1946 w Krakowie) – austriacki zbrodniarz wojenny, Hauptsturmführer SS, w czasie II wojny światowej m.in. komendant obozu koncentracyjnego Płaszów oraz likwidator gett żydowskich w Krakowie i Tarnowie.

„Chłopiec w pasiastej piżamie” to jeden z najbardziej znanych filmów poruszających tematykę Holokaustu. Film zawiera jednak mnóstwo przekłamań i nieścisłości, jak i wydarzeń, które nie miały prawa mieć miejsca.

Dokładnie 75 lat temu, 1 maja 1945 roku, życie odebrał sobie Joseph Goebbels oraz jego małżonka Magdalena, zabijając wcześniej sześcioro swoich dzieci, których imiona zaczynały się na literę H, na cześć Adolfa Hitlera.

Co jakiś czas ukaże się artykuł gościa specjalnego na temat obozów. Dzisiaj moim gościem specjalnym jest moja serdeczna znajoma Joanna Czopowicz, (ssaufseherin.blogspot.com) która przybliży nam historię żołnierzy radzieckich w Ravensbrück między 1945-1993 z okazji 75. rocznicy wyzwolenia obozu Ravensbrück .

Oddziały SS Wachmannschaften, zwany nieformalnie Trawnikimänner, oprócz swojej służby w ramach akcji "Reinhard" brali również udział w likwidacji gett i masowych egzekucjach, a także pełnili służbę w obozach koncentracyjnych i obozach pracy.

Rudolf Maria Spanner (urodzony 17 kwietnia 1895 w Metternich, zmarły 31 sierpnia 1960 w Kolonii) – członek NSDAP, patolog i profesor medycyny w Gdańsku, w Instytucie Anatomii Akademii Medycznej, związany z bardzo kontrowersyjną sprawą „mydła z ludzi”.

Oddział Wachmannschaften des SS - und Polizeiführers in Distrikt Lublin, zwany nieformalnie Trawnikimänner (a także: Askarysi, Hiwis), był kolaboracyjną formacją z okresu II wojny światowej. W jej skład wchodzili sowieccy jeńcy wojenni oraz osoby cywilne, które przeszły do służby niemieckiej i zostały przeszkolone w obozie SS w Trawnikach.

KL Gross-Rosen znajdował się obszarze administracyjnym państwa niemieckiego (III Rzeszy), nieopodal obecnej wsi Rogoźnica (nazwa powojenna) w województwie dolnośląskim. Funkcjonował w latach w latach 1940-1945. Przez obóz w ciągu 5 lat przeszło 125 tysięcy więźniów, z czego szacuje się, że 40 tysięcy zmarło. Obóz posiadał około 120 podobozów. Przy obozie funkcjonował duży kamieniołom, w którym pracowali w nieludzkich warunkach więźniowie.

W dniu 16.04.1947 odbyła się egzekucja Rudolfa Hössa, pierwszego komendanta i założyciela obozu Auschwitz.

Stanisława Leszczyńska (urodzona 8 maja 1896 w Łodzi, zmarła 11 marca 1974 tamże) – polska położna osadzona w obozie Auschwitz, wolontariuszka nazywana „Mateczką” oraz Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

55 lat temu, 11 kwietnia 1961, w Jerozolimie rozpoczął się proces Adolfa Eichmanna, szefa wydziału żydowskiego w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy, „mordercy zza biurka”, odpowiedzialnego za śmierć milionów Żydów.

Josef Mengele (urodzony 16.03.1911 w Günzburgu, zmarły 7.02.1979 w Bertiodze w Brazylii), niemiecki naukowiec i lekarz, oficer SS. Najbardziej znany ze swojej służby w obozie Auschwitz-Birkenau jako „Anioł Śmierci”.

Wczoraj przejeżdżaliśmy w pobliżu najwyższej drewnianej wieży nadawczej na całym świecie, znajdującej się w Gliwicach i będącej świadkiem istotnego wydarzenia historycznego, prowokacji gliwickiej.

Rudolf Höß (Höss, Hoess) - Niemiecki nazista w stopniu SS-Obersturmbannführer'a pierwszy komendant i założyciel obozu Auschwitz. Członek NSDAP, SS oraz Totenkopfverband. 

Z przykrością publikuję informację, iż wieku 97 lat, w środę, zmarł były więzień Auschwitz, Dario Gabbai był prawdopodobnie ostatnim z żyjących członków Sonderkommando, grupy więźniów zmuszanych do usuwania ciał zgładzonych w komorach gazowych. Wiadomość podało w niedzielę na Twitterze Muzeum Auschwitz.

Judenrampe – miejsce, gdzie w latach 1942- 1944 kończyły bieg pociągi z deportowanymi więźniami, skierowanymi do Auschwitz. Mimo że rampa była dosyć istotnym miejscem dla machiny zagłady, jest to miejsce „zapomniane” i rzadko odwiedzane.

Odilo Lotario Globocnik (urodzony 21.04.1904, zmarły 31.05.1945) – nazista pochodzenia austriackiego, wysokiej rangi funkcjonariusz SS i NSDAP. Zbrodniarz wojenny, jeden z głównych organizatorów i wykonawców zagłady Żydów w ramach akcji Reinhardt.

Szymon Srebrnik, Mordechaj Żurawski i Mordechaj Podchlebnik – to trzej więźniowie niemieckiego obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem, którym udało się przeżyć. Szacuje się, iż w obozie śmierć około 200 000 osób, wojnę przeżyło tylko 6 osób!

Czytaj dalej

Lazaret był miejscem straceń na terenie obozu zagłady Treblinka II, ucharakteryzowanym na szpital polowy. Osoby, które o własnych siłach nie mogły dojść do komór gazowych, a także więźniowie niezdolni do pracy lub skazani na śmierć za rozmaite przewinienia, byli kierowani do tzw. „lazaretu”.

I.G. Farbenindustrie – niemieckie przedsiębiorstwo chemiczne założone w 1925 roku, ostatecznie rozwiązane w 2012 roku. W czasie II wojny światowej owiane złą sławą ze względu na ścisłą współpracę z SS, a także produkcję cyklonu B i innych środków.

Towarzystwo Thule to tajna organizacja rasistowska i okultystyczna, która powstała w Monachium na przełomie 1917 i 1918 roku. Jej członkowie, Karl Harrer i Anton Drexler, założyli Niemiecką Partię Robotników, przemianowaną później w Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partię Robotników (NSDAP).

Adolf Eichmann (urodzony 19.03.1906 w Solingen, zmarły 31.05.1962 w Ramli) – funkcjonariusz SS w stopniu podpułkownika pochodzenia austriackiego, jedna z kluczowych postaci „Ostatecznego Rozwiązania” i jeden z głównych koordynatorów akcji „Reinhardt”.

Obóz Dachau  był pierwszym obózem koncentracyjny założonym przez Niemców po dojściu Adolfa Hitlera i NSDAP do władzy. Został założony na rozkaz H. Himmlera wiosną 1933 roku w miejscowości Dachau koło Monachium. Głównym celem obozu było izolowanie politycznych przeciwników reżimu nazistowskiego, duchownych i Żydów. Stał się „wzorem” dla wszystkich kolejnych. Od 1938 obóz stanowił swego rodzaju „ośrodek szkoleniowy” dla zarządców i wachmanów innych późniejszych obozów tego rodzaju.

Nikolaus „Klaus” Barbie (urodzony 25.10.1913, zmarły 25.09.1991) – znany również jako „rzeźnik z Lyonu” szef Gestapo w Lyonie i oficer w stopniu SS-Hauptsturmführer, odpowiedzialny za deportację do obozów zagłady 7 500 Żydów oraz bezpośrednio odpowiedzialny za śmierć ok 4 300 osób.

Irma Grese (urodzona 7 X 1923 we Wrechen w Meklemburgii, zmarła 13 XII 1945 w Hameln) – najbardziej zanana jako nadzorczyni (SS-Aufseherin) w niemieckich obozach koncentracyjnych oraz członkini personelu pomocniczego SS. Jedna z najbardziej okrutnych, bezwzględnych i bestialskich nadzorczyń w obozach.

Blok 11 jest jednym z budynków znajdujących się na terenie obozu Auschwitz I. Określa się go mianem „bloku śmierci”. Na początku nosił numer 13, później zmieniono go na 11. W budynku znajdowała się siedziba obozowego gestapo oraz areszt dla więźniów podejrzewanych między innymi o działalność w ruchu oporu, kontakty z ludnością cywilną, czy próbę ucieczki.

Akcja 1005 – kryptonim akcji przeprowadzonej przez Niemców podczas II wojny światowej, mającej na celu zatarcie zbrodni popełnionych przez oddziały SS/WH/SD, w tym Einsatzgruppen głownie we wschodniej i środkowo-wschodniej Europie.  Po masowych zbrodniach, ciała ofiar zostały zakopane w ziemi. Podjęto decyzję o ekshumacji i kremacji ciał w polowych krematoriach, rusztach do spalania zwłok oraz w dołach i stosach paleniskowych. Operacja obejmowała zarówno miejsca masowych egzekucji, jak i miejsca po zlikwidowanych już obozach koncentracyjnych i zagłady. 

Czasami można zadać sobie pytanie: dlaczego powstały obozy zagłady? Co zmusiło nazistowskich dygnitarzy do podjęcia działań w celu utworzenia ośrodków zagłady na masową skalę? Jedną z przyczyn była, między innymi, działalność Einsatzgruppen (jednostki wydzielone z SIPO i SD), czyli specjalnych grup operacyjnych poruszających się za linią frontu.