Ewakuacja morska KL Stutthof

W dniu 25 kwietnia 1945 rozpoczęła się ostateczna ewakuacja drogą morską więźniów przebywających w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof.

W dniach 25-27 kwietnia niemieccy oprawcy wyprowadzili z obozu około 4400 więźniów, którzy mogli poruszać się o własnych siłach, a następnie przewieźli ich do ujścia rzeki Wisły, do miejscowości Nickelswalde (obecnie Mikoszewo). Więźniów następnie przetransportowano kutrami na półwysep Hel, gdzie zostali oni umieszczeni w pięciu barkach towarowych nazwanych przez więźniów „barkami śmierci” i wywiezieni.

Z około 5100 więźniów obozu Stutthof ewakuowanych drogą morską (miesiąc wcześniej, tj. 25 marca, ewakuowano drogą morską około 700 więźniów z podobozu z Gdyni) śmierć poniosło około 2500 osób. Wielu więźniów zmarło z powodu chorób, głodu i wycieńczenia oraz z racji tragicznych warunków panujących podczas „rejsu śmierci”. Niektórzy zostali zastrzeleni przez załogę SS podczas prób ucieczki.

Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny Stutthof został założony 2 września 1939, nieopodal miejscowość Sztutowo (niem. Stutthof) i istniał tak długo, ile trwała wojna – 2077 dni. Jego wyzwolenie nastąpiło dopiero 9 maja 1945.

Przez prawie 6 lat do Stutthof deportowano co najmniej 110 000 więźniów, łącznie z 28 krajów. Ilość ofiar szacuje się na 65 000, czyli ponad 50%. KL Stutthof był od początku miejscem eksterminacji polskiej ludności pochodzącej z Pomorza oraz pozostałych ziem polskich, więźniów z okupowanych krajów europejskich, jeńców z frontu wschodniego, Żydów, Romów i Sinti.